نیمکت درونم خاک گرفته است ، هر رهگذری که رد میشود فقط بند کفش هایش را سفت میکند و میرود

قصه ما به سر رسید * دلی که پابند تو بود

از تو و عاشقی برید

تقسیم میکنم ، سهم روزهای آینده ام را …

یا در کنار تو یا در یاد تو …

آموخته ام که :

وقتی نا امید میشوم

خداوند با تمام عظمتش ناراحت میشود و عاشقانه انتظار میکشد که به رحتمتش امیدوار باشم

k On!

هر قدر هم که محکم باشی :

یک نقطه

یک لبخند

یک عطر آشنا

یک صدا

یک یاد

از درون داغونت میکنه هر قدر هم که محکم باشی ...

جنس بغض من آنقدر ها هم خوب نیست ; تا اسمت را میشنود طفلک میشکند ...

رفتن و گم شدن از ماست نه از فاصله ها , دل از این هاست که تنهاست نه از فاصله ها...

گر چه دیگر همه جا پر از جدایی شده است ,  مشکل از طاقت دلهاست نه از فاصله ها ...

نمیدانی چه رنجی ست ماندن وقتی همه برای رفتن تو دعا میکنند ...

روزگارنبودنت را برایم دیکته میکند و نمره ی من باز میشود : صفر ...

هیچ وقت

نبودنت را یاد نمیگیرم

هرگز نفهمیدم فراموش کردن درد داشت یا فراموش شدن به هر حال دارم فراموش

میکنم فراموش شدنم را ... .

اگر میخواهی محال ترین اتفاق زندگیت رخ بدهد باور محال بودنش را عوض کن

رفاقت را در مکتبی آموختم که بابت شهریه اش همه زندگیم را باختم ...