نوشتم قصه ای زیبا، ز شبهای غم و باران

نوشتم خاطراتم را

به روی لوحی از احساس

به یاد روز بارانی، به یاد لحظه ی آخر

به یاد آن نگاه گرم و شیرینت

شبی تا صبح لرزیدم

قدم هایت به یادم هست

و اما در کنار تو

قدمهایم که گویی در سرای نور

همدم تنهایی شب های من اشک است وبس

مرهم زخم دل تنهای من اشک است وبس

گر نمیبینی غمی اندر نگاه خسته ام

آنچه میشوید غم از چشمان من اشک وبس

غصه دوری دلدار مرا پیرم کرد

غم هجران نگارم زجهان سیرم کرد

گریه کردم ز فراغت گل من باور کن

که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد...

وقتی ردپای احساس خود را در قلب کسی باقی بگذاری

بیشتر از حاضرین حاضرخواهی بود

دلم میخواست زمان را به عقب برگردانم ... نه برای اینکه آنهایی که رفتند را باز گردانم ... برای

اینکه

نگذارم آنها بیایند ...

دوستی من شبیه باران نیست که گاهی می آید و گاهی نمی آید .دوستی من شبیه هواست گرچه

بعضی وقت ها ساکته ولی همیشه در اطرافته 

نه

اینکه دردی نیست

...

گلویی نمانده برای فریاد !!!

خـــــــــــــدایا چه سازم * خسته ی راهی درازم

نه فرهادم که مرد از داغ شیرین * نه ایوبم که با دنیا بسازم

یک نفر , یک جایی تموم رویاهاش لبخند توست ! و زمانی که به تو فکر میکنه احساس میکنه که

زندگی واقعا با ارزشه پس هر گاه احساس تنهایی کردی این حقیقت رو به خاطر داشته باش که

یک

نفر در حال فکر کردن به توست .!

هیچ وقت دل به کسی نبند…چون این دنیا اینقدر کوچیکه که توش 2 تا دل کنار هم جا نمی شن…!!ولی اگه دل

بستی,هیچ وقت ازش جدا نشو …!چون این دنیا اینقدر بزرگه که دیگه پیداش نمی کنی

مرگ از زندگی پرسید چرا من تلخم و تو شیرینی؟ زندگی در جواب گفت : چون من دروغم و تو حقیقت

تو قلب منو کشتی و رفتی اما میدونم که حتما یه روز بر میگردی ، چون همیشه قاتل به محل جنایت بر می گرده

فقط موجهای دریا هستند که عاشقن آره فقط اونا هستن با اینکه میدونن اگر برسن به ساحل میمیرن بازم بیقرار رسیدن

این روزها زیادى ساکــت شده ام

نمى دانم چــرا حرف هایم به جای گلـــو

از چشـــم هایم بیرون مى آیند …

زندگی مثل یک نیمکت میمونه که ما وقتی به دنیا میایم اول نیمکت هستیم و با بزرگتر شدن ما و به دنیا آومدن یک سری دیگه از

آدما کم کم به ته نیمکت میرسیم و غافل از اینکه یه روز از این نمیکت می افتیم پایین .

تخت سیاه قلب من پر از نوشته های توست / نیمکت چوبی دلم واسه همیشه جای توست .

وقتی برگ ها دانه دانه میرقصند و به نشانه ی احترام سر تعظیم فرود می آوردند ، جایت کنارم خالیست ، روی این نیمکت

همیشگی ، چه زود پاییز شد !